ตอนต้นปีบอกกับตัวเองว่า ได้เวลาเข้าวัดอีกแล้วน่ะจ่ะ เพราะว่าเคยไปอยู่วัดครั้งแรกคือวัดอัมพวัน ไปกับเพื่อน ไม่ค่อยได้มากเท่าไหร่ เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ไปอยู่วัดไปแบบ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไร ที่วัดอัมพวัน มีหลวงพ่อจรัญ ท่านไม่อยู่ติดกิจนิมนต์ข้างนอก ( ไม่มีบุญ ได้เจอ ) ที่นี้เคร่งการปฏิบัติทำภาวนา ไปกับเพื่อนสองคน ( ณ บัดนาวเพื่อนคนนี้อยู่เมืองนอก ได้สามีเยอรมัน ) ตอนกลางคืนประมาณเกือบเที่ยงคืน ที่นี้จะมีรับน้อง ( หรือคิดไปเอง ) เสียงหมาหอนตั้งแต่ข้างซ้ายของอาคาร ไปทางด้านขวามือของอาคาร เสียงหอน แบบ ห......อ......น...... อ่ะน่ะ ก้อกัวสิ ธรรมดาเนอุะคนไม่เคยอยู่วัดอ่ะ ไปที่นี้ถ้าคุณจะเตรียมอาหารเองก็ตามสะดวก เพราะที่นี้อาหารกินแบบง่าย ๆ เข้าใจน่ะ แบบง่าย ง่าย ต้มแกงถั่วงอก มีถั่วงอกกับหมูสับ มีถั่วงอกสัก เศษสาม ส่วนสี่ของพื้นที่ในหม้อแกง มีหมูสับหนึ่งส่วน น้ำแกง ง๊าย ง่าย คือคุณกลัวว่าจะอยู่ไม่ได้ ก็นำอาหารไปทานเองก็ได้เขาไม่ได้ว่าอะไร ใจนึงก้ออยากจะให้คนที่ไปได้กินเพื่ออยู่ไม่ได้อยู่เพื่อกิน แต่ถ้าคุณว่าคุณเป็นคนกินยาก เอาไปเองเหมาะกว่า แต่พอประมาณน่ะค่ะ เพราะว่าจะโดนมองว่า อยู่เพื่อกิน อันนี้ก้อน่ะ มาอยู่วัดก็ต้องปลง แม้จะเป็นเรื่องอาหารก็ตาม
แม่ชี หรือที่เรียกกันอีกในนามว่าแม่ขาว อีสานและเหนือจะเรียกอย่างนี้ แม่ขาว จะเป็นผู้สอนวิธีการวิปัสสนา ถ้าไปอยู่วัดคุณก็บอกเจ้าที่เจ้าทางผู้ดูแลสถานที่แห่งนั้นให้เมตตาดูแลคุณด้วยเพราะคุณมาปฏิบัติ มาทำความดี ไหว้พระแล้วก็อธิษฐานเอา ให้ท่านเมตตา เอ็นดู จะได้อยู่อย่างสบาย
เข้าวัดครั้งแรก ก้อครั้งแรกน่ะ ไม่เคยทำวิปัสสนาอย่างจริง ๆ จัง ๆ มาก่อน เคยแต่สวดมนต์ ไม่ได้นั่งสมาธิ นั่งสมาธิแบบอย่างดี หัวกระเพื่อมไป มา จนแม่ชีต้องเอ็ดเอา เรียกให้ตื่น แหมก็คืนแรกอ่ะ มันตื่นเต้นใช้ม้า มันก็เลยนอนไม่ค่อยหลับ ก็มาหลับเอาตอนกลางวันหน่อยนึงเอง หุ ...หุ...
จนวันสุดท้ายได้ลาศีลและไปขัดห้องน้ำวัด และลากลับบ้าน จากวัดอัมพวัน ทิ้งระยะห่างของการใช้ชีวิต สักพักก็เข้าวัดอีก สงสัยม่ะ เอ็ง ทำไรว่ะทำไมเข้าวัดบ่อยจัง ดวงมันซวยหรือไง เปล่า ไม่มีอารายหรอก การเข้าวัดเนี่ย เหมือนการสงบสติอารมณ์ สงบกิเลส สงบจากการฟาดฟันทุกสิ่ง อยู่วัดแล้วสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องมีคนบอกให้ไป ไปเองเลย ไปเพื่อให้กิเลส มันโดนล่อนเสียหน่อย สิ่งที่ได้มาคือสติปัญญา การสงบเงียบ การปฏิบัติจริง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น